Meçhule Yağmalanan Düşler

Meçhule Yağmalanan Düşler

Kar kentinin çocuklarına...
-tek gerek düşse, yollarından her gece geçer ruhum-
kaçağım
İçinde demle beni
sana kanımdan tomurcuk düşler dökeyim
gül kendi marifeti sansın
karı eritecek kadar temiz olmasaydın
sevişmezdim seninle

sız ince telimden
yansın çığaram
şarkınla toprağın bedenine geçsin kar taneleri
uyut bizi gebeliğinle
bu gece bütün düşler denize

masal anlattım camda asılı duran çocuk yüzüne
meçhule yağmalanmadan minik yürek
adını söyle deniz kızının, kilitli bütün sular aksın
güneş her yere eşit doğmaz
burada meridyen farkı açlık sınırında
bu şehirde insan karaya yazgılıdır
beyaz yalanlar toprak üstüne
her yol aşk çıkmazına

ben anlattım onlara kumdan kaleleri
günahkarım bu şehrin çocuklarına
yüzünün çukuruna dünya ektim
sallandır beni salıncağında